Lekke achterband
Door: Margreet
Blijf op de hoogte en volg Margreet
01 April 2015 | Indonesië, Batutumonga
De ochtend begint met een prachtige zonsopgang. Daarna op de scooter noordelijker om wat dorpjes te bezichtigen. We komen uit bij een dorpje waar druk wordt gewerkt op de rijstvelden. Hier genieten we langere tijd van de hardwerkende Insonesiers. Fantastisch om een deel van het proces te zien hoe rijst wordt verbouwd, voordat ik het op mijn bord heb...
Als we een bocht omgaan hoor ik gejoel van kinderen. Als we om het hoekje kijken zien we jonge mannen met een bamboe draagbaar waarop een overleden opa in een soort ronde koker het middelpunt is van strijdende mannen. Er wordt gelachen en aangemoedigd. Vanuit de traditie is het om de dode 'wakker te maken'. We worden uitgenodigd om mee te lopen als opa wordt bijgezet in zijn rotsgraf. Lopend, duwend en trekkend wordt opa meegenomen een kilometer de berg op en in de rots geplaatst.
Op weg naar Rantepao, na een flinke hobbelige weg met kuilen - drempels zijn niet nodig - laat de achterband van onze scooter het afweten. De eigenaar wil ons een uur naar een dorpje laten lopen voor reparatie. Tja, dan kent hij Tom nog niet... Voor dat ik t weet zit ik in een auto met een paar Nederlandse toeristen en Tom rijdt op een andere scooter achter mij. Met wat koekjes, water en geld voor een andere band gaat de eigenaar aan de wandel met de scooter naar het dorpje.
Vanavond met de bus terug naar Makassar, waar we morgen om 10.00 uur het vliegtuig pakken naar Baubau.
Als we een bocht omgaan hoor ik gejoel van kinderen. Als we om het hoekje kijken zien we jonge mannen met een bamboe draagbaar waarop een overleden opa in een soort ronde koker het middelpunt is van strijdende mannen. Er wordt gelachen en aangemoedigd. Vanuit de traditie is het om de dode 'wakker te maken'. We worden uitgenodigd om mee te lopen als opa wordt bijgezet in zijn rotsgraf. Lopend, duwend en trekkend wordt opa meegenomen een kilometer de berg op en in de rots geplaatst.
Op weg naar Rantepao, na een flinke hobbelige weg met kuilen - drempels zijn niet nodig - laat de achterband van onze scooter het afweten. De eigenaar wil ons een uur naar een dorpje laten lopen voor reparatie. Tja, dan kent hij Tom nog niet... Voor dat ik t weet zit ik in een auto met een paar Nederlandse toeristen en Tom rijdt op een andere scooter achter mij. Met wat koekjes, water en geld voor een andere band gaat de eigenaar aan de wandel met de scooter naar het dorpje.
Vanavond met de bus terug naar Makassar, waar we morgen om 10.00 uur het vliegtuig pakken naar Baubau.
-
01 April 2015 - 13:51
Angelique:
Lieve Margreet en Tom
Wat een mooie verhalen hebben jullie aldoor. Bijna jaloers op te worden !
Geniet er lekker van en succes met reizen. x -
01 April 2015 - 15:29
Joke:
Wat een indrukwekkende verhalen allemaal. Het is telkens een genot om ze te lezen. Veel plezier de komende 3 weken. -
01 April 2015 - 20:31
Coby:
Margreet,wat een leuke verhalen schrijf je elke dag, het is gewoon genieten.
WIJ wensen je nog heel veel plezier samen met Tom. -
01 April 2015 - 23:47
Leony:
Hallo moeder en zoon. Geweldig wat jullie meemaken en zien. Maar ook wat jullie zelf presteren. Vooraf wel goed gewandeld e geklommen denk ik. Die kokende. Modder is wel wat eng!!
Hoe is het mogelijk dat er nog zoveel rijkdom is als jullie die begrafenissen omschrijven en dan nog naar de graftombes. Nogmaals indrukwekkend.
Geniet met teugen liefs Leony.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
